2+1 - Kariera międzynarodowa

Szczegóły

Odsłony: 2424

Latem 1979 roku grupa nagrała kolejny singel przeznaczony na niemiecki rynek, zawierający dwie piosenki: „Easy Come, Easy Go” oraz „Calico Girl”. Nagranie „Easy Come, Easy Go” osiągnęło duży sukces komercyjny, zwłaszcza w Niemczech Zachodnich. Zespół wykonywał tę piosenkę w bardzo popularnych wówczas niemieckich programach Musikladen i Ein Kessel Buntes. Zachodni producenci zaoferowali 2 plus 1 nagranie pełnej anglojęzycznej płyty i tak na początku 1980 roku został wydany album Easy Come, Easy Go. Płyta, nagrana z niemieckimi producentami i amerykańskimi muzykami, zawierała wyłącznie anglojęzyczny materiał, który stylistycznie nawiązywał do twórczości takich grup jak ABBA, Boney M. czy Goombay Dance Band. Pochodziło z niej sporo przebojów, w tym „My Gypsy Lady”, „More”, a także „Singapore”, który dotarł do miejsca 7. w Japonii[6]. Album okazał się dużym sukcesem i został certyfikowany jako złoty. Tego samego roku 2 plus 1 pojawili się na festiwalu w Sopocie jako główna gwiazda, gdzie przedstawili nowy repertuar.

W kwietniu 1981 polska telewizja wyemitowała program muzyczny Moje marzenia z polskimi, jak i zagranicznymi piosenkami zespołu. Tego samego roku grupa nagrała kolejną polską piosenkę – „Iść w stronę słońca”. Stała się ona jednym z największych przebojów zespołu. Ukazał się także drugi międzynarodowy album, Warsaw Nights. Promowany był m.in. przez piosenkę „Blue Lights of Pasadena” i osiągnął porównywalny sukces do Easy Come, Easy Go. Grupa występowała w Villach w Austrii i spędziła kilka miesięcy koncertując w USA. Rosnąca popularność 2 plus 1 w Europie Zachodniej została niespodziewanie przerwana na skutek wybuchu stanu wojennego w Polsce w grudniu 1981[2]. Podróżowanie za granicę stało się utrudnione i muzycy skupili się ponownie na rynku krajowym. Swój ostatni anglojęzyczny utwór, „Rocky Doctor”, wydali dwa lata później.
1982–1987: