2+1 - Historia

Szczegóły

Odsłony: 2420

Historia

1971-1975: Powstanie zespołu i pierwsze sukcesy

Zespół został założony w Warszawie w styczniu 1971 roku przez gitarzystę Janusza Kruka oraz flecistkę Elżbietę Dmoch, którzy w późnych latach 60. należeli do krótko istniejącej grupy Warszawskie Kuranty. Wkrótce dołączył do nich nowy gitarzysta, Andrzej Rybiński. Zespół rozpoczął współpracę z polską kompozytorką Katarzyną Gärtner i stał się pierwszym estradowym wykonawcą jej piosenek. Debiutanckie występy grupy miały miejsce w hotelu Bristol w Warszawie. Trio nazywało się wówczas Smak Miodu, lecz nazwa została później zmieniona na Dwa Plus Jeden (2 plus 1) – jej pomysłodawcą był Maciej Pietrzyk[5].

Latem 1971 roku grupa wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie dostała nagrodę za piosenkę „Nie zmogła go kula”. Było to pierwsze wystąpienie 2 plus 1 przed dużą publicznością oraz pierwsza szansa zaprezentowania się masowemu odbiorcy. Krótko po występie w Opolu Andrzej Rybiński opuścił zespół, zakładając własną formację Andrzej i Eliza, a zastąpił go Andrzej Krzysztofik. W tym składzie zespół wziął udział w Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, gdzie przedstawił piosenkę „Już nie będę taki głupi”. Tego samego roku muzycy nagrali swój pierwszy minialbum, zatytułowany 2+1, na którym znalazły się cztery nagrania utrzymane w stylu ludowym. Zespół rozpoczął występy także za granicą, m.in. w Berlinie Zachodnim i Związku Radzieckim.

W roku 1972 kolejne piosenki 2 plus 1: „Czerwone słoneczko” i „Chodź, pomaluj mój świat” stały się dużymi przebojami i przyniosły grupie ogólnokrajową popularność. Latem wystąpili na festiwalu w Sopocie, a w grudniu nakładem Polskich Nagrań został wydany debiutancki longplay o tytule Nowy wspaniały świat. Oprócz dwóch wcześniej znanych hitów zawierał on także piosenki „Wstawaj, szkoda dnia” i „Hej, dogonię lato”, które również zdobyły dużą popularność. Album sprzedał się w wysokim nakładzie i został certyfikowany jako złoty[2]. W wielu konkursach zespół 2 plus 1 został obwołany grupą roku. Na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu otrzymali Złoty Pierścień, najwyższą nagrodę za utwór „Czerwone słoneczko”. Wykonali również utwór „Uśmiech dla żołnierza”.

16 stycznia 1973 Janusz i Elżbieta wzięli ślub. Miesiąc później grupa została zaproszona do niemieckiego programu telewizyjnego Disco. Chociaż popowo-folkowy styl zespołu różnił się bardzo od muzyki popularnej wówczas w Europie Zachodniej, to jednak piosenka „Zjechaliśmy kapelą” została przyjęta ciepło przez tamtejszą publiczność. W czerwcu 2 plus 1 po raz trzeci zaśpiewali na festiwalu w Opolu, a ich piosenka „Codzienność” otrzymała nagrodę dziennikarzy. W tym samym roku zespół nagrał piosenki „Gwiazda dnia” i „Baobab” do filmu W pustyni i w puszczy. Na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej wykonali dwie piosenki: „Trąbi trąbka trąbi” oraz „Kołysanka matki”.

Wiosną 1974 2 plus 1 pierwszy raz odwiedzili Stany Zjednoczone i Kanadę. Występowali także w Szkocji, Francji, Szwajcarii i Niemczech Zachodnich. Dzięki piosence „Kołysanka matki” zespół zajął trzecie miejsce na festiwalu w Sopocie (podczas tego festiwalu otrzymał złotą płytę za debiutancki album). Grupa wzięła udział w programie telewizyjnym Piosenki z autografem obok innych popularnych polskich artystów, takich jak Anna Jantar czy Danuta Rinn, wykonując hit „Na luzie”. Brytyjski magazyn muzyczny Music Week obwołał 2 plus 1 gwiazdą roku.

Zespół z powodzeniem kontynuował występy, między innymi w NRD, Czechosłowacji, ZSRR i w Polsce. Ich drugi, długo oczekiwany album został wydany tego roku. Koncepcyjna płyta Wyspa dzieci okazała się kolejnym wielkim sukcesem i zawierała znane już przeboje „Gwiazda dnia”, „Kołysanka matki” i „Na luzie”, a także popularną piosenkę tytułową. Nowe aranżacje, zawierające elementy muzyki symfonicznej, pokazały muzyczny rozwój 2 plus 1. Album sprzedał się bardzo dobrze i zebrał pozytywne recenzje. Zespół wystąpił na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze w czerwcu tego roku.
1976–1979: