John Lennon - Kariera solowa: 1970- 80

Szczegóły

Odsłony: 2152

Kariera solowa: 1970- 80

Początkowy solowy sukces oraz aktywizm (1970- 72)

Od 1.04. do 15.09.1970 roku Lennon wraz z Ono odbyli prymalną terapię u Arthur'a Janov'a w Tittenhurst Park, Lodynie oraz w jego klinice mieszczącej się na 10530 Santa Monica Blvd. w Stanach Zjednoczonych. Zaprojektowana by pozbyć się emocjonalnego bólu ze wczesnego dzieciństwa, terapia obejmowała dwa i pół dnia w tygodniu bywsza prowadzoną przez sześć miesięcy przez Janov'a; chciał parę dłużej leczyć, ale ich wiza się skończyła czego skutkiem było, że musieli do Wielkiej Brytanii powrócić.

Jego debiutancki solowy album przez wielu krytyków został przez wielu krytyków z uznaniem przyjęty, ale jego bardzo osobiste teksty oraz surowe brzmienie ograniczyło jego komercyjne wyniki. Album zawierał utwór pt. "Mother" oraz dylanowski "Working Class Hero".

21.01.1971 roku podczas wywiadu z Lennon'em Tariq Ali wyraził swoje rewolucyjne polityczne poglądy, który natychmiast odpowiedział pisząc "Power To The People". We swoim tekście do owego utworu odwrócił bezkonfliktowe podejście w którym opowiedział się za w "Revolution", chociaż później zrzekł się "Power To The People" mówiąc, że wywiodło się to z winy oraz pożądania aprobaty radykałów tj. Muhammad Ali. Związał się z protestem przeciwko oskażeniu "Oz" za rzekomą nieprzyzwoitość potępił postępowania jako "obrzydliwy faszyzm" i wraz z Ono (jako Elastic Oz Band)  wydał singiel pt. "God Save Us/ Do The Oz" oraz brał udział w marszach wspierających czasopismo.

Skory na duży komercyjny sukces przyjął bardziej przystepny dźwięk do swojego kolejnego albumu pt. "Imagine". "Rolling Stone" doniosło, że:

"zawiera znaczącą porcje dobrej muzyki",

ale ostrzegał przed możliwością, że:

"jego pozerstwa szybko wydadzą się nie tylko nudne, ale i nieistotne".

Albumu tytułowy utwór stał się później hymnem dla ruchów przeciw wojnie podczas gdy "How Do You Sleep?" był muzycznym atakiem w stronę McCartney'a w odpowiedzi na teksty utworów znajdujących się na "Ram", który Lennon czuł, a McCartney później potwierdził, że to było skierowane przeciw Lennon'owi oraz Ono.

W podziękowaniu za jego grę na gitarze do "Image" Lennon początkowo zgodził się na występ podczas koncertu pt. "Concert For Bangladesh".

31.08.1971 roku wraz z Ono przeprowadził się do wiktoriańskiego niemieckiego renesansowego budynku znajdującego się na Central Park West & W 72nd St. w Nowym York'u i natychmiast przyłączyli się do radykalnej lewicy. 1.12.1971 roku wydali swój pierwszy wspólny singiel pt. "Happy XMas (War Is Over)". 1.01.1972 roku administracja Nixon'a podjęła to co nazwała "strategicznym środkiem zaradczym" przeciw Lennon'a propagandzie przeciwko wojnie oraz Nixon'ie. Administracja rozpoczęła wydalenie, które okaże się czteroletnią próbą. Lennon był wplątany w legalną wojnę z władzą imigracyjną i stały pobyt w Stanach Zjednoczonych został mu wzbroniony; do '75 roku problem nie został rozwikłany.

W grudniu '71 roku ze współpracą z Yoko Ono został nagrany "Some Time In New York City". 25.04.1972 roku został wydany utwór pt. "Women Is The Nigger Of The World" jako singiel pochodzący z albumu a 11.05. tego samego roku został wyemitowany w "The Dick Covett Show". Wiele stacji radiowych odmówiło puszczenia na antenie z powodu słowa "nigger" (tł. murzyn/ czarnuch).

22.08.1972 roku Lennon oraz Ono wraz z Elephant's Memory dali dwa charytatywne koncerty w Madison Square Garden, Nowym York'u na rzecz osób w zakładzie psychiatrycznym Willowbrook State School mieszczącym się w Staten Island, Nowy York. Występy odbywsze się 30.08.1972 roku w Madison Sqare Garden były jego ostatnimi pełnometrażowymi koncertami. po tym gdy 7.11.1972 roku George McGovern przegrał wybory prezydenckie z Richard'em Nixon'em Lennon oraz Ono wzięli udział w powyborczym czuwaniu, które miało miejsce w domie aktywisty Jerry'ego Rubin'a mieszczącego się na 101 Park Av., N.Y 10017. Lennon był przygnębiony i odużony, zawstydzony opuścił Ono po tym gdy odbył stosunek z May Pang, która była w gościnie. Ono utwór był zainspirowany owym incydentem.

"Lost Weekend 1973- 75"

Gdy w '73 roku Lennon miał zamiar nagrać "Mind Games" wraz z Ono zadecydował na separację. W wyniku tego powstały osiemnastomiesięczny okres rozłąki, który później nazwał swoim "straconym weekendem" w odniesieniu do filmu o tym samym tytule, spędził w Los Angeles oraz New York City w towarzystwie May Pang. Również przyczynił się do "I'm The Greatest", który znalazł się na albumie, który został tego samego miesiąca wydany. Harrison, który dołączył do Starr'a oraz Lennon'a podczas sesji owego utworu wyznaczyła jedyną okazję gdy trzej byli członkowie zespołu wspólnie odbyli sesje między rozłamem, a Lennon'a śmiercią.

12.03.1974 roku Lennon wraz Harry'm Nilsson'em ekscesywnie spożywał alkohol i ich wybryki, które uczynili bywszych od wpływem trafiły na pierwsze strony gazet. Szeroko nagłośniono incydenty w The Troubadour Club. W pierwszym Lennon nakleił na swoje czoło czystą podpaskę po czym kłócił się z kelnerką. Kolejny miał miejsce dwa tygodnie później gdy Lennon wraz z Nilsson'em zaatakował Tom'a i Dick'a Smothers. Lennon zadecydował wyprodukować Nilsson'a album pt. "Pussy Cats", a Pang wynajęła dla nich dom na plaży w Los Angeles mieszczącym się na 625 Palisades Beach Road. Po miesiącu dalszej rozpusty w sesjach zapanował chaos, a Lennon wraz z Pang powrócił do Los Angeles by skończyć pracę nad albumem. W kwietniu wyprodukował utwór Mick'a Jagger'a pt. "Too Many Cook's (Spoil The Soup)", który wynikł z przyczyn kontraktualnych by pozostał niewydany na dłużej niż 30 lat. Peng dostarczyła nagranie na jego ostateczne włączenie do "The Very Best Of Mick Jagger".

Osiedlił się w Nowym York'u podczas sesji albumu pt. "Walls & Bridges". 16.12.1974 roku został wydany utwór pt. "#9 Dream". Starr'a "Goodnight Viena" ponownie doczekał się pomocy z Lennon'a strony, który napisał tekst do tytułowego utworu i grał na pianienie. 28.11.1974 roku niespodziewanie wystąpił na koncercie Elton'a John'a, który odbylł się w Święcie Dziękczynienia w Madison Square Garden w ramach spełnienia swojej obietnicy dołączenia do piosenkarza podczas koncertu pt. "Whatever Gets You Thru The Night" utwór w który Lennon komercyjny potencjał wątpił uplasował się na miejscu #1. Poza tego utworu również wykonał "Lucy In The Sky With Diamonds" oraz "I Saw Her Standing There", który przedstawił jako "utwór mojego starego zrażonego narzeczonego o imieniu Paul".

11.01.1975 roku Elton John uplasował się na miejscu #1 listy singli US "Billboard Hot 100" swoją przeróbką utworu pt. "Lucy In The Sky With Diamonds" w której Lennon grał na gitarze i śpiewał w chórkach- singiel został mu przypisany pod pseudonimem "Dr. Winston "Boogie". Gdy styczeń zmierzał ku końcowi Lennon oraz Ono ponownie się zjednali, a Bowie skończył nagrywać ich wspólną kompozycję pt. "Fame", która uplasowała się na miejscu #1 list przebojów w Stanach Zjednoczonych pod szyldem Dawid'a Bowie'ego w której tak samo jak w "Lucy In The Sky With Diamonds" grał na gitarze i śpiewał w chórkach. 17. lutego wydał "Rock'n'Roll". "Stand By Me" pochodzący z tego albumu, który uplasował się na listach w Stanach Zjednoczonych oraz Wielkiej Brytanii był jego ostatnim singlem w przeciągu pięciu lat do którego użył J- 160E. Poraz ostatni wystąpił w specjalnym programie ATV pt. "A Salute To Lew Grade" bywszym nagranym 18.04.1975 roku, a wyemitowanym 8 tygodni później. Grając na owej gitarze i bywszy wspartym przez ośmioczłonkowy zespół zaśpiewał dwa utwory pochodzące z "Rock'n'Roll" ("Stand By Me", który nie został wyemitowany oraz "Slippin' & Slidin'") po których nastąpił "Image". Zespół znany jako Etc. miał za swoimi głowami założone maski, bywszym uszczypnięciem ze strony Lennon'a, który myślał, że Grade był dwulicowy.

Przerwa oraz powrót (1975- 80)

Sean był jedynym dzieckiem, które miał z Ono. Gdy przyszedł na świat to zajął się domem. Zaczerpnął pięcioletnią przerwę od przemysłu muzycznego gdy w tym samym czasie oznajmił, że "piekł chleb" i "pilnował dziecka". Poświęcił się dla Sean'a wstając co dzień o 6 rano planując oraz przygotowując mu posiłki i spędzając z nim czas. Napisał "Cookin' (In The Kitchen Of Love)", który znalazł się na Starr'a albumie pt. "Ringo's Rotogravure" w czerwcu biorąc w nim udział, który do '80- ego roku będzie jego ostatnią sesją nagraniową. W Tokio '77 roku formalnie ogłosił swoją przerwę od muzyki mówiąc "w zasadzie postanowiliśmy bez żadnej wielkiej decyzji, być z naszym dzidziusiem na tyle ile możemy dopóki nie poczujemy, że możemy wziąć wolne by się odprężyć w tworzeniu rzeczy poza rodziną". Podczas swojej przerwy w karierze stworzył kilka serii rysunków oraz naszkicował książkę zawierająca mieszankę autobiograficznego materiału oraz co nazywał "szalonymi rzeczami" co wsyztsko zostanie pośmiertnie opublikowane.

W październiku '80- ego roku zakończył swoją przerwę wydając singiel pt. "(Just Like) Starting Over". 17.11.1980 roku wraz z żoną wydał album pt. "Double Fantasy", który zawiera utwory bywsze napisanych gdy był na Bermudach. 5.06.1980 roku wraz z kapitanem Hank'iem Halstead'em oraz kuzynami Ellen i Kevin'em opuścił Newport bywszych na jednomasztowym jachcie mieżącego 13,1m o nazwie Megan Jaye. Po drodze napotkali na sztorm sprawiając, że wszyscy zapadli na morską chorobę, poza Lennon'em, który przejął kontrolę nad łódką i przepłynął przez sztorm. Owe doświadczenie na nowo pobudziło w nim oraz jego kreatywnej muzie energię. Trzy tygodnie spędził w chatce o nazwie Fairylands mieszczącej się w Knapton Hill pisząc teksty oraz udoskonalając utwory do nadchodzącego albumu, który nagrał z Elton'em John'em i The Muscle Shoals.

Muzyka odzwierciedlała jego spełnienie w nowo odnalezionym rodzinnym życiu. Nagrano wystarczającą ilość dodatkowego materiału na kontynuację albumu pt. "Milk & Honey". Poczatkowo "Double Fantasy" nie został ciepło przyjęty i wywołał komentarze ze strony "Melody Maker" "pobłażliwa sterylność"... obrzydliwe ziewanie".