The Pretty Things
- Szczegóły
- Odsłony: 1042
Spis treści
był to brytyjski zespół rockowy założony we wrześniu '63 roku w Sidcup, Kent, pd.- wsch. części Anglii.
Nazwę zespołu zaczerpnęli od tytułu utworu z '55 roku Wille'ego Dixon'a "Pretty Thing". Na początku swojej kariery zespół grał czysty R'n'B wydając kilka singli, które się uplasowały na listach przbojów w Wielkiej Brytanii, a pod koniec lat 60- ych obięli inne gatunki muzyczne jak chociażby psycholdeliczny rock (z "S.F. Sorrow" bywszy ich jedną z pierwszy rock oper), hard rock w latach 70- ych i new wave na początku 80- ych lat. Poza tym to nigdy nie udało im się takiego samego poziomu komercyjnego sukcesu odzyskać jak ich wczesnym wydaniom.
Historia
1962- 1964: Formacja
The Pretty Things został poprzedzony przez Little Boy Blue & The Blue Boys w którego skład wchodzili Dick Taylor, kolega ze szkoły wyższej Sitcup Art College, której też był uczniem, Keith Richards i Mick Jagger. Gdy Brian Jones rekrutował do swojego własnego zespołu wszyscy trzej dołączyli do Brian'a Jones'a i Ian'a Stewart'a i w czerwcu '62 roku przez Jones'a zostali "Rollin' Stone" nazwani. Z powodu nadmiaru gitarzystów w zespole Taylor przeszedł na bas. Pięć miesięcy później odszedł z The Rolling Stones po tym gdy został przyjęty do Central School of Art and Design w Londynie. Phil May, inny uczeń Sidcup Art College przekonał go by założył nowy zespół. Taylor ponownie grał na gitarze z May'em, który śpiewał i grał na harmonijce. Zwerbowali John'a Stax na bas, Brian'a Pendleton na rytmiczną gitarę, a Pete'a Kitley na perkusję. Niebawem Kitley został zastąpiony przez Viv'a Andrews również znanego jako Viv Broughton.
Student tej samej uczelni do której May wraz z Taylor'em uczęszczali, o imieniu Bryan Morrison, został zwerbowany na stanowisko manager'a. Morrison miał nimi kierować aż do końca lat 60- ych budując swoją własną dzialność Bryan Morrison Agency. Ta agencja reprezentowała Pink Floyd pośród wielu innych zespołów. Nawiązując współpracę z autorem tekstów Jimmy'm Duncan'em na poczatku '64 roku zdobył nagraniowy kontrakt z Fontana Records. Od tego momentu Viv Andrews został zastąpiony przez Viv'a Prince bardziej doświadczonego perkusisty, który grał z Carter Lewis & The Southerners.
1964- 1966: Początek kariery
The Pretty Things początkowy materiał składał się z pogranicza ciężkiego blues- rock'a na który wpływ mieli Bo Diddley i Jimmy Reed. "Rosalyn" #41, "Don't Bring Me Down" #10 i przez nich samych napisany utwór pt. "Honey I Need You" #13 to ich pierwsze trzy single, które pojawiły się na brytyjskiej liście przebojów singli. Nigdy w Stanach Zjednoczonych nie odnieśli przełomu, ale w swojej ojczyźnie i Australii, Nowej Zelandii, Niemczech i Holandii. Ich wygląd i zachowanie było prowokujące z May'em twierdzącego, że ma najdłuższe włosy w Wielkiej Brytanii i Prince'em często powodującym chaos gdziekolwiek poszedł.
Za nie osiągnięcie sukcesu w Stanach Zjednoczonych zespół później obwiniał swój zarząd, który wybrał trasę odbywszą się w lipcu- sierpniu '65 roku na półkuli południowej. Podczas ich dwutygodniowego pobytu w Nowej Zelandii wywołali tak wielkie oburzenie w mediach, że parlament Nowej Zelandii odniósł się do kwestii wydawania muzykom, jak The Prett Things, pozwoleń na wjazd. W przeciwieństwie do tego co podają inne źródła tak na prawdę to zespół nigdy nie otrzymał zakazu na ponowny wjazd do Nowej Zelandii.
Pierwsza z wielku zmian członkostwa na przestrzeni lat rozpoczęła się od Prince'a, którego dzikie wybryki pozostali członkowie nie mogli znieść, był pierwszym, który odszedł w listopadzie '65. Został zastąpiony przez Skip'a Alan. Na początku '66 roku zespół nagrał krótki film pt. "The Pretty Things On Film", który zawierał krótki występ na żywo i szkic do utworu pt. "Can't Stand The Pain" w którym też brał udział ich menadżer Morrison. W tym czasie rzadko wyświetlany film można znaleźć jako dodatkową kompaktową płytę zespołu Snapper pt. "Get The Picture", która została ponownie wydana. W '66 roku scena R'n'B podupadła, a The Pretty Things zaczęli odchodzić zaczynąc z muzyką soul'ową. W połowie '66 roku poraz ostatni uplasowali się na brytyjską listę przebojów przeróbką utworu The Kinks pt. "A House In The Country". W grudniu '66 roku wyszedł singiel pt. "Progress" w którym do zespołu dołączyła sekcja instrumentów dętych i blaszanych.
W grudniu '66 roku Pendleton opuścił zespół i zostanie zastąpiony na scenie przez Billy'ego Harrison'a członka zespołu Them. Po nim w styczniu '67 roku odszedł Stax. John Povey wraz z Wally'm Waller'em, oboje członkowie zespołu Bern Elliott & The Fenmen dołączyli i ponownie zrobili z niego pięciczłonkowym zespołem.
1967- 71: "S.F. Sorrow" i "Parachute"
Ich ostateczny album dla wytwórni Fontana Records był umownym zobowązaniem wyprodukowanym przez Steve'a Roland i podmiotem kontrowersji od momentu gdy "Emotions" został przepełniony instrumentami dętymi i smyczkowymi aranżacjami zarańżowanego przez Reg'a Tisley. Producent wytwórni EMI, Norman Smith, wyraził zainteresowanie pracą z nimi i pod koniec września '67 roku zespół podpisał kontrakt z Columbia wytwórnią należącą do EMI. W listopadzie '67 roku wydali utwór pt. "Defecting Grey" psychodeliczny utwór, który się nie sprzedał. Trzy miesiące później został wydany podwójny singiel pt. "Talking About The Good Times"/ "Walking Through My Dreams", który został zapisany na stronie A.
Ten singiel wyznaczył początek sesji do albumu pt. "S.F. Sorrow". Został wydany w grudniu '68 roku to była pierwsza rock opera, która poprzedziła wydanie albumu The Who pt. "Tommy", który został wydany 23.05.1969 roku. Został nagrany na przełomie grudnia '67 roku i września '68 roku w Abbey Road Studios podczas gdy Pink Floyd pracowali nad "A Saucerful of Secrets" (również wyprodukowanego przez Norman'a Smith'a), a Beatles'i pracowali nad "White Album". W marcu '68 roku perkusista Skip Alan opuścił zespół. Zastąpił go Twink by pomóc zespołowi zakończyć nagranie albumu.
W marcu '69 roku brytyjskie muzyczne czasopismo "NME" doniosło iż wiceprezydent Motown Records, Barney Ales, udał się do Londynu by podpisać kontrakt z The Pretty Things, którzy poraz pierwszy dla amerykańskiej wytwórni zagrają. "S.F. Sorrow" odniósł komercyjną porażkę bez bezwłocznego wydania w Stanach Zjednoczonych. Praca otrzymała tylko skromne wsparcie ze strony EMI, a jej przygnębiająca narracja prawdopodobnie nie pomogła w sprzedaży. Amerykańskie wydanie wyprodukowane przez, Rare Earth Records, wytwórnię należącą do Motown pojawiło się z ponad rocznym opóźnieniem sprawiając wrażenie, że "S.F. Sorrow" podążał tylko za trendem wyznaczonym przez album The Who "Tommy".
W '69 roku zespół poczuł się rozczarowany niepowodzeniem "S.F. Sorrow" po czym Taylor opuścił zespół. Zespół zapożyczył Victor'a, gitarzystę będącego członkiem The Edgar Broughton Band, by zastąpić Taylor'a. Latem '69 roku nagrali album dla młodego francuskiego milionera, Philippe DeBarge, który miał być tylko rozpowszechniany w jego towarzyskim kręgu. Od tamtego czasu krążek wykonany z acetonu został zbootlegowany. W 2010 roku został odebrany przez Mike'a Stax właściciela "Ugly Things" czasopisma opowiadającego o latach 60- ych. Dotarł do jednego z dwóch winylowych płyt, skompilował i nagrał, po czym stały się gwoździem programu składająca się z poczatkowego The Pretty Things składu gdy Dick Taylor wraz z DeBarge'iem właśnie opuścił zespół w czasie sesji nagraniowej utworów i nagrał utwór zatytułowany "Monsieur Rock (Ballad of Philippe)" bonusowy utwór dla tego wydania pt. "Ugly Things UTCD-2207".
Pod koniec '69 roku Twink odszedł by uformować zespół Pink Fairies. Skip Alan zasiadł ponownie za perkusją na czas powrotu zespołu do Abbey Road by nagrać "Parachute", który zachował psychodeliczne brzmienie. Krótko przed wydaniem "Parachute" Unitt opuścił zespół by ponownie dołączyć do Edgar Broughton Band i został zastąpiony przez Peter'a Tolson gitarzysta i założyciel zespołu Eire Apparent. Pomimo wielu występów i uznania sprzedaż płyt wciąż spadała. Zanim zespół w połowie '71 roku się rozpadł wydali z Tolson'em kilka singli.
Pod koniec lat 60- ych zespół zarobił dodatkowe pieniądze poprzez nagrywanie dla muzycznej biblioteki DeWolfe. Niektóre z tych utworów skończyło w niskobudżetowych filmach jak chociażby "What's Good For The Goose" ('69), "The Hounted House Of Horror" ('69) i w kilku delikatnych pornograficznych filmach. Bez zamiaru do oficjalnego wydania te utwory zostały później na wielu płytach skompilowane i wydane pod pseudonimem "Electric Banana: Electric Banana" ('67), "More Electric Banana" ('68), "Even More Electric Banana" ('69), "Hot Licks" ('70) i "Return of The Electric Banana" ('78). Początkowe wydanie zawierało na jednej stronie wokalne, a na drugiej instrumentalne utwory. Kolejne wydania tych albumów na ogół utrzymują prawdziwą tożsamość zespołu w tajemnicy.
Lata 70- e
Pod koniec '71 roku zmienili skład zespołu. Wally Waller, który został asystentem producenta EMI został zastąpiony przez Stuart'a Brooks (byłego członka Black Cat Bones). Podpisali kontrakt z wytwórnią Warner Bros. Records i pod koniec '72 roku wydali "Freeway Madness". Mimo, że Walter nie był już członkiem zespołu pod pseudonimem wyprodukował album i przyczynił się do głównego wokalu do utworu pt. "Over The Moon". Album nie odniósł komercyjnego sukcesu.
W '73 roku David Bowie przerobił ich dwa utwory pt. "Rosalyn" i "Don't Bring Me Down" do swojego albumu "Pin Ups". Mniej więcej w tym samym czasie do zespołu rekrutował, szósty członek, Gordon John Edwards. Wszechstronny muzyk, który potrafił zarówno grać na gitarze jak i też keyboard'zie, również śpiewał.
W '74 roku The Pretty Things był jednym z pierwszych zespołów, który podpisał kontrakt ze Swan Song Records, wytwórnia założona przez Led Zeppelin i Peter Grant'a, który stał się ich manager'em. Stuart Brooks opuścił zespół przed sesją do "Silk Torpedo" pierwszego albumu dla wytwórni Swan Song. Ciąg basu na albumie został nagrany przed przyjazdem nowego basisty, Jack'a Green, przez gitarzystę Pete'a Tolson, który jedynie przyczynił się do chórków.
"Silk Torpedo" był pierwszym brytyjskim albumem wydanym przez wytwórnię Swan Song, która należała do Led Zeppelin. Poraz pierwszy w historii zespołu album uplasował się na ostatnich miejscach listy przebojów Billboard Hot 100. Jimmy Page później skomentował:
"The Pretty Things był zespołem, który na pawdę zmieniał swoją muzykę i zrobił, ponieważ prawdopodobnie nagrali jeden z najlepszych singli tamtego dnia z "Rosalyn". To dzikie! To poważne! A następnie przeszli przez "S.F. Sorrow" i muzyka, która wykonywali w Swan Song była niesamowita. Był tego typu zespołu w którym ktoś powiedział: "Oh, kilka taśm przyszło, byłem skory usłyszeć co zrobili, ponieważ zawsze było tak dobre! Dobre utwory, dobry występ każdego z nich. Świetny zespół".
Podczas sesji nagraniowej "Savage Eye" kontynuacji "Silk Torpedo" pojawiły się napięcia między członkami zespołu wraz z May'em znajdującego się w sprzeczce z nowymi członkami Edwards'em i Green'em. po wydaniu "Savage Eye" May nie pojawił się na głównym gig'u w Londynie po czym został wkrótce zwolniony. Alan, Edwards, Green wraz z Tolson'em próbowali uformować nowy zespół o nazwie Metropolis, ale Swan Song nie była zainteresowana by zaoferować im kontrakt po czym ich drogi się podzieliły. Na krótko Edwards dołączył do The Kinks do ich trasy pt. "Misfits", podczas gdy Green stał się przez kilka tygodni członkiem Rainbow zanim rozpoczął karierę solową.
Lata 80- e
Członkostwo z '67 roku składającego się z Alan'a, May'a, Povery'ego, Taylor'a i Walker'a zjednali się w '78 roku na jednorazowego gig'a w Holandii. Po dołączeniu Pete'a Tolson szcześcioczłonkowy zespół w '80 roku nagrał "Cross Talk" dla Warner Bros. Brzmienie nowej fali nie poprawiło liczby sprzedaży i w '81 roku po wystąpieniu w horrorze pt. "The Monster Club" ponownie się rozpadł.
Przez lata 80- e May i Taylor utrzymywali nazwę przy życiu dzięki poprzez wspierających muzyków, którzy się ciągle zmieniali dając częste koncerty w kontynentalnej Europie, szczególnie w Niemczech gdzie zachowali lojalna rzeszę fanów. W '87 roku wydali "Out Of The Island" album nagrany w studiu na żywo składającego się z nowych nagrań utworów ich katalogu, który był ich pierwszym wydaniem płyty. Pod koniec lat '90- ych mieli udaną blues'ową trasę po Europie wraz z Stan Webb's Chicken Shack i Luther Allison. W skład wchodzili perkusista Hans Waterman (założyciel duńskiej grupy rockowej Solution), basisty Roelf ter Velt i gitarzysty/ keyboard'zisty Barkley McKey (The Waco Brothers, Pine Valley Cosmonauts, Jon Langford, The Mekonsons) grającego gitarę. Do końca '94 roku ten skład często dawał koncerty po Europie.
Lata 90- e
May i Taylor wraz z założycielem i perkusistą zespołu The Yardbirds Jim'em McCarty'm nagrali dwa albumy w Chicago jako Pretty Things/ Yardbirds Blues Band, były to "The Chicago Blues Tapes" z '91 roku i "Wine, Women, Whiskey" oba wyprodukjowane przez George'a Paulus. Również wyprodukowali album z członkiem zespołu The Inmates i Procol Harum, Matthew Fisher'em pod nazwą Pretty Things n' Mates. Został wydany w '92 roku pod nazwą "Rockin' The Garage".
Na początku lat '90- ych byli zajęci wojną przeciwko EMI. Wynikała ona z niezapłaconych tantiem pochodzących z umowy, którą w '68 roku EMI wcześniej zawarła z Rare Earth wytwórnią podlegającej Motown. Przez wiele lat zespół nigdy nie otrzymał tantiem od Rare Earth ani EMI. Zespół wygrał sprawę sądową, której skutkiem było, że w '93 roku EMI zwróciła im wszystkie pierwotne taśmy, prawa autorskie i nieujawnioną sumę pieniędzy jako porozumienie. Ponownie na podstawie komitywy skład z '67 roku postanowił powrócić wraz z Pete'em Tolson, który w '70 roku zastąpił Taylor'a tak jak to zrobili w '80 roku na "Cross Talk". Po wielu próbach Tolson był rozczarowany i odszedł wraz z Frank'iem Holand'em, który zajął Tolson'a miejsce.
Ich wytwórnia Snapper Music wydała ponownie nagraną wersje płyty z wieloma dodatkowymi utworami, plus DVD pt. "S.F. Sorrow", które zostało ponownie nagrane we wrześniu '98 roku na żywo poprzez netcast w Abbey Road Studios wraz z David'em GilmourGilmour i Arthur Brown'em, którzy gościnnie zagrali.
Lata 2000 do teraz
Oryginalny członek grający rytmiczną gitarę, Brian Pendleton, zmarł 16.05.2001 roku na raka płuc w Maidstone. Ich były gitarzysta i keyboard'zista, Gordon Edwards, który również pod koniec lat '70- ych dla The Kinks grał na skutek depresji 28.02.2003 roku popełnił samobójstwo.
W '99 roku wydali studyjny album pt. "Rage Before Beauty", a na poczatku 2000 roku wydali kilka składanek, live album i DVD. W 2003 roku przez Firefly została wydana biografia zespołu pt. "Growing Old Disgracefully" autorstwa Alana Lakey. Książka omawiała długą i zawiłą historię zespołu i dodatkowo skupiała się na postępowaniu prawnym wszczętym na początku lat '90- ych przeciwko EMI.
W 2001 roku Skip Alan miał problemy z sercem co ograniczyło jego zaangażowanie w zespół, a Mark St. John (nie mylić z założycielem KISS/ gitarzysty White Tiger, który ma te samo imię i nazwisko) w razie potrzeby go zastępował. W połowie 2007 roku zespół za pośrednictwem wytwórni Zoho Roots wydał swój jedenasty studyjny album pt. "Balboa Island". Choroby, które pojawiły się w rodzinie oznaczały, ze Waller i Povery nie byli w stanie wziąć udziału w koncertach. Pojawił się nowy skład, który wystąpił wraz z May'em i Taylor'em to Frank Holand na gitarze, Jack Greenwood perkusja i George Woosey na basie.
W czerwcu 2009 roku May, Taylor, Povery i Alan ponownie się zjednali by odebrać nagrodę "Heoes" (tł. Bohaterowie) na corocznej ceremonii Mojo Awards. W połowie 2010 roku Waller, Povery, Alan i Tolson się zjednali by ponownie nagrać "Parachute" by upamiętnić 40- stolecie albumu. Przy użyciu stopki "The XPTs" album został wydany 30.04.2012 roku przez Esoteric Recordings. Tolson zmarł w kwietniu 2016 roku.
30.04.2012 roku została ponownie wydany album pt. "S.F. Sorrow" zatytułowany "Sorrow's Children" zawierający przeróbkę każdego utworu wykonanego przez współczesnych wykonawców został wydany przez Fruits de Mer Records jako winyl i w limitowanej edycji liczącej nakład 700 sztuk. Album zawierał wywiad z May'em i Taylor'em i wersję na żywo "Loneliest Person". Ten ostatni został nagrany podczas gig'u w London's 100 Club w grudniu 2010 roku podczas którego zagrali swój cały pierwszy album.
W 2012 roku zespół powrócił do Nowej Zelandii po raz pierwszy od publikacji złej prasy w '65 roku. Również dali koncert w Australii i dla koncertów w Melbourne zjednali się z oryginalnym basistą John Stax. Był to pierwszy raz ofd momentu kiedy to May, Taylor i Stax zagrali razem w '67 roku.
W 2013 roku The Pretty Things obchodzili swoją 50- a rocznicę dając koncerty w Wielkiej Brytanii i Europie. Album studyjny zespołu pt. "The Sweet Pretty Things (Are In Bed Now, Of Course...) został wydany 10.07.2015 roku. To pierwszy album nagrany z Greenwood'em i Woozy'm członkami uczęszczającymi w koncertach.
W 2018 roku zespół ogłosił iż pod koniec roku kończy działalność. Wszystkie obecne i nadchodzące trasy w 2018 roku zostały podsumowane jako część pożegnalnej trasy.
15.05.2020 roku w wieku 75 lat zmarł Phil May po komplikacjach, które zaszły po operacji biodra.
22.05.2020 była to przewidywana data wydania dwóch utworów z nadchodzącego "cofnietego akustycznego" albumu nagranego przez May'a, Taylor'a i Marka St. John'a tuż przed May'a śmiercią. Album pt. "Bare As Bone Bright As Blood" został wydany we wrześniu 2020 roku.
Skład:
| Phil May – wiodący wokal, marakasy, harmonijka (1963–1971, 1971–1976, 1978–2020) | Wally Waller – bass, guitar, vocals (1967–1971, 1978–1981, 1994–2007) | Kevin Flanagan – saxophone (1984) |
| Dick Taylor – wiodąca gitara, od czasu do czasu wokale (1963–1969, 1978–2020) | Twink – drums (1968–1969) | Perry Margouleff – guitar (1986–1987) |
| John Stax – bas, harmonijka, chórki (1963–1967) | Victor Unitt – guitar (1969–1970) | Roelf Ter Veld – bass (1986–1987) |
| Brian Pendleton – gitara rytmiczna, chórki, bas (1963–1966) | Pete Tolson – guitar (1970–1971, 1971–1976, 1978–1981) | Doede Ter Veld – drums (1986–1987) |
| Pete Kitley – perkusja (1963–1964) | Stuart Brooks – bass (1971–1973) | Bertram Engel – drums (1987, 1993–1995) |
| Viv Andrews – perkusja (1964) | Gordon John Edwards – guitars, keyboards, vocals (1973–1976) | Frank Holland – guitar, vocals, harmonica (1988–1991, 1994–2018) |
| Viv Prince – perkusja (1964–1965) | Jack Green – bass, vocals (1974–1976) | Mark St. John – drums, percussion (1988–1991, 1993–1994, 2020; live 2001–2007) |
| Skip Alan – perkusja (1965–1968, 1969–1971, 1971–1976, 1978–1981, 1994–2007) | Simon Fox – drums (1981) | Steve Browning – bass (1988–1991, 1993–1994 |
| Jon Povey – keyboard'y, wokale (1967–1971, 1971–1976, 1978–1981, 1994–2007) | Joe Shaw – guitar (1984, 1987) | Hans Waterman – drums (1989–1990, 1990–1994) |
| Dave Wintour – bass (1984) | Barkley McKay – guitar (1990–1994) | |
| Dave Wilki – keyboards (1984) | Jon Langford - guitar (1991–1993) | |
| John Clark – drums (1984) | Jack Greenwood – drums (2007–2018) | |
| George Woosey – bass, vocals (2007–2018) |
Oś czasu:
Dyskografia:
Albumy studyjne: Pozycja na liście:
| Rok | Szczegóły Albumu | U.S. | Australia | U.K. |
| 1965 |
"The Pretty Things" wydany: marzec '65 wytwónia: Fontana Format: LP |
- | - | 6 |
|
"Get The Picture?" wydany: grudzień '65 wytwórnia: Fontana (TL5280) Format: LP |
- | - | - | |
| 1967 |
"Emotions" wydany: 18.04.1967 wytwórnia: Columbia (SCX 6306) Format: LP |
- | - | - |
| 1968 |
"S.F. Sorrow" wydany: grudzień 1968 wytwórnia: Columbia (SCX 6306) |
- | - | - |
| 1970 |
"Parachute" wydany: czerwiec 1970 wytwórnia: Harvest (SHVL 774) Formaty: LP, kaseta |
- | - | 43 |
| 1972 |
"Freeway Madness" wydany: grudzień 1972 wytwórnia: Warner Bros. (K46190) Formaty: LP, 8- track |
- | - | - |
| 1974 |
"Silk Torpedo" wydany: 1.11.1974 wytwórnia: Swan Song (SSK59400) |
104 | - | - |
| 1976 |
"Savage Eye" wydany: styczeń 1976 wytwórnia: Swan Song (SSK59401) |
163 | - | - |
| 1980 |
"Cross Talk" wydany: sierpień 1980 wytwórnia: Warner Bros. (K56842) Formaty: LP, kaseta |
- | - | - |
| 1987 |
"Out Of The Island" wydany: 1987 wytwórnia: in- akustik (Inak 8706 CD) |
- | - | - |
| 1990 |
"...Rage Before Beauty" wydany: 9.03.1999 wytwórnia: Snapper Music (SMACD 814) |
- | - | - |
| 2007 |
"Balboa Island" wydany: maj 2007 wytwórnia: Zoho (SMACD 814) Format: CD |
- | - | - |
| 2015 |
"The Sweet Pretty Things (Are in Bed Now, of Course...)" wydany: 10.07.2015 wytwórnia: Repetoire (V 166) (LP) (REPUK 1265) [CD] |
- | - | - |
| 2020 |
"Bare as Bone, Bright as Blood" wydany: 25.09.2020 wytwórnia: Madfish Music Formaty: LP, CD |
- | - | - |
Live albumy:
| Rok: | Szczegóły alumu: |
| 1984 |
"Live at Heartbreak Hotel" wydany: 1984 wytwórnia: Big Beat (WK 24) Format: LP |
| 1992 |
"On Air: Original BBC Recordings" wydany: 1992 wytwórnia: Band Of Joy (boj cd 003) Format: CD |
| 1998 |
"Resurrection" wydany: 1998 wytwórnia: World Wide Tribe (160042) Format: CD |
| 2003 |
"The BBC Sessions" wydany: 25.11.2003 wytwórnia: Repertoire (REP 4938) Format: 2x CD |
| 2006 |
"40th Anniversary- Live In Brighton" wydany: 21.11.2006 wytwórnia: Snapper (SDVD520) Format: DVD/ CD |
| 2014 |
"Live at the 100 Club" wydany: 2014 wytwórnia: LMS Mobile Recording Studio (LMS 001 LP) Format: LP |
|
"Live at Rockpalast" wydany: 23.12.2014 wytwórnia: Repertoire (REPUK 1204) Format: 2x DVD/ CD, 2x LP |
|
| 2015 |
"Live at the BBC" wydany: 18.05.2015 wytwórnia: Repertoire (REPUK 1205) |
| 2016 |
"Live at the BBC" wydany: 30.09.2016 wytwórnia: Repertoire (REP2297) Format: 2xLP |
| 2018 |
"BBC 1964- 67" wydany: 2018 wytwórnia: No Kidding (NK201803) Format: LP |
|
"Singapore Silk Torpedo Live At The BBC & Other Broadcasts" wydany: 28.09.2018 wytwórnia: Repertoire (REPUK1327) Format: 2xCD/ DVD, FLAC |
|
|
"Live at the BBC Paris Theatre – 1974" wydany: 21.12.2018 wytwórnia: Repertoire (V305) Format: LP, FLAC |
|
| 2019 |
"The Final Bow" wydany: 1.11.2019 wytwórnia: Madfish (SMABX1139) Format: 2xCD/2xDVD/10" winyl, 2xLP |
| 2021 |
"Live at the BBC" wydany: 28.05.2021 DD, 25.06.2021 LP, 2.07.2021 CD wytwórnia: Repertoire (REPUK 1373)/ (CD), (V342) [LP] Format: 6x CD, 3x LP, DD |
Electric Banana
"Electric Banana" był to pseudonim albumu z '67 roku. Gdy album został wydany to pseudonim Electric Banana był używany aby ukryć tożsamość zespołu. Zespół nagrał ten i dwa kolejne albumy dla biblioteki De Wolfe Music. De Wolfe dostarczała asortyment muzyczny do filmów jako ścieżki dźwiękowe. Muzyka z "The Electric Banana" znalazła się w przeróżnych horrorach i delikatnych filamch pornograficznych z pod koniec lat 60- ych. Jednym z wielu filmów, które uzyły ich muzyki tp "What's Good for the Goose" ('69). Utwór pt. "It'll Never Be Me" został użyty do odcinka serialu z '73 roku "Doctor Who" pt. "The Green Death". Utwór pt. "Cause I'm a Man" pojawił się w klasycznym horrorze George'a A. Romero pt. "Drawn of The Dead" ('78) i został przez Trunk Records ponownie wydany na składance z 2004 roku pt. "Dawn of the Dead: The Unreleased Incidental Music".
Zestaw muzycznych albumów
| Rok | Szczegóły albumu |
| 1967 |
"Electric Banana (z Tisley Orchestral) wydany: 1967 wytwórnia: De Wolfe (DW/LP 3040) Format: LP, 10" |
| 1968 |
"More Eleectric Banana" wydany: 1968 wytwórnia: De Wolfe (DWLP 3069) Format: LP |
| 1969 |
"Even More Eleectric Banana" wydany: 1969 wytwórnia: De Wolfe (DW/LP 3123) Format: LP |
| 1973 |
"Hot Licks" wydany: 1973 wytwórnia: De Wolfe (DWS/LP 3284) |
| 1978 |
"The Return of the Electric Banana" wydany: 1979 wytwórnia: De Wolfe (DWS/LP 3381) Format: LP |
Składanki
| Rok | Szczegóły albumu |
| 1978 |
"The Seventies" wydany: 1978 wytwórnia: Butt (NOTT 001) Format: LP |
| 1978 |
"The Sixties" wydany: 1980 wytwórnia: Butt (NOTT 003) Format: LP |
| 1997 |
"Blows Your Mind" wydany: 1997 wytwórnia: Tenth Planet (TP031) Format: LP, CD |
| 2004 |
"Rave Up with..." wydany: 2004 wytwórnia: Guerssen (GUESS018, GUPEN02) Format: LP |
| 2011 |
"Psychedelic Essentials" wydany: 2011 wytwórnia: Purple Pyramid (886788171640) |
| 2019 |
"The Complete DeWolfe Sessions" wydany: 27.09.2019 wytwórnia: Grapefruit (CRSEGBOX058) Format: 3x CD |
Składanki
| Rok | Szczegóły albumu |
| Jako The Pretty Things & The Yardbirds Blues Band ( May i Taylor z Jim'em MCCarthy'm z The Yardbirds) | |
| 1991 |
"The Chicago Blues Tapes" 1991 wydany: 1991 wytwórnia: Demon (FIEND CD 708) Format: CD |
| 1993 |
"Wine, Women & Whiskey" wydany: 1993 wytwórnia: Demon (FIEND CD 748) |
| Jako Pretty Things 'N Mates z członkami Inmates i Matthew Fisher'em z Procol Harum | |
| 1994 |
"A Whiter Shade of Dirty Water" wydany: 1994 wytwórnia: Kingdom Records (CDKVL 9031) Format: CD Notatka: Ponownie wydanie jako "Rockin' The Garage" |
| Jako The Pretty Things & Philippe DeBarge | |
| 2009 |
"The Pretty Things & Philippe DeBarge " wydany: 18.02.2009 wytwórnia: Ugly Things (UTCD-2207) Format: CD, LP Notatka: Ponowne wydanie jako "Rock St. Trop" |
Składanki:
| Rok | Szczegóły Albumu |
| 1975 |
"Greatest Hits 1964- 1967" wydany: 1975 wytwórnia: Philips (6625 015) Format: 2x LP |
| 1976 |
"Real Pretty" wydany: 1976 wytwórnia: Rare Earth (R7-549R2) Format: 2x LP |
|
"The Vintage Years" wydany: 1976 wytwórnia: Sire (SASH-3713-2) Format: 2x LP |
|
| 1977 |
"The Singles As & Bs" wydany: 1977 wytwórnia: Harvest (SHSM 2022) |
| 1982 |
"1967- 71" wydany: 1982 wytwórnia: See For Miles (CM103) Format: LP, kaseta |
| 1984 |
"Let Me Hear the Choir Sing" wydany: 1984 wytwórnia: Edsel (ED 139) Format: LP |
| 1985 |
"Closed Restaurant Blues" wydany: 1985 wytwórnia: Bam- Caruso (KIRI 032) Format: LP |
| 1986 |
"Cries From the Midnight Circus – The Best of 1968–1971" wydany: 1986 wytwórnia: Harvest (EMS 1119) Format: LP |
| 1990 |
"Electric Banana" wydany: 1990 wytwórnia: Repertoire (RR 4088- WZ) Format: CD |
|
"More Electric Banana" wydany: 1990 wytwórnia: Repertoire (RR 4089-WZ) Format: CD |
|
|
"The Pretty Things Collection" wydany: 1990 wytwórnia: Impact (IMCD 9 00986 O) Format: CD |
|
| 1991 |
"Greatest Hits" wydany: 1991 wytwórnia: Carnaby (CD552024) Format: CD, kaseta |
| 1992 |
"Get a Buzz: The Best of the Fontana Years" wydany: 1992 wytwórnia: Fontana (314 512 446-2) Format: CD, kaseta |
| 1994 |
"Midnight to 6" wydany: 1994 wytwórnia: Spectrum (550 186-2) Format: CD, kaseta |
| 1995 |
"Unrepentant- The Anthology" wydany: 1995 wytwórnia: SPV (SPV 094-89692) Format: 2x CD |
| 1997 |
"The EP Collection… Plus" wydany: 1997 wytwórnia: See For Miles (SEECD 476) Format: CD |
| 1998 |
"Greates Hits" wydany: 1998 wytwórnia: Universe (UN 3 122) Format: CD |
| 2000 |
"Latest Writs The Best Of... Greatest hits" wydany: 21.02.2000 wytwórnia: Snapper (SMACD823) Format: CD |
|
"Midnight to Six Man" wydany: 29.12.2000 wytwórnia: Norton (ED-284) Format: LP |
|
|
2001 |
"The Rhythm & Blues Years" wydany: 20.07.2001 wytwórnia: Recall 2cd (SMDCD343) Format: 2x CD |
|
"The Psychodelic Years 1966- 1970" wydany: 29.10.2001 wytwórnnia: Recall 2cd (SMDCD344) Format: 2x CD |
|
| 2002 |
"Singles As & Bs" wydany: 2002 wytwórnia: Repertoire (REP4937) Format: 3x CD |
| 2003 |
"The Very Best of The Pretty Things" wydany: 2003 wytwórnia: Repertoire (REP- 4990) Format: CD |
|
2004 |
"Still Unrepentant" wydany: 2004 wytwórnia: Snapper (SMADD888) Repertoire (REP 4937) Format: 2x CD/ DVD |
|
"Come See Me: The Very Best of The Pretty Things" wydany: 20.04.2004 wytwórnia: Shout! Factory (DK 34132) Format: CD |
|
|
"Midnight to Six Man" wydany: 13.12.2004 wytwórnia: Magic (3 700139 304426) Format: 7x CD |
|
| 2008 |
"Singles '64- '68" wydany: 27.05.2008 wytwórnia: Sundazed (LP 5234) Format: 2x LP |
| 2011 |
"The Electric Banana Sessions" wydany: 2011 wytwórnia: Enigmatic (ENICD 08) Format: CD |
| 2013 |
"Introducing The Pretty Things" wydany: 22.04.2013 wytwórnia: Snapper, Recall 2x CD (SMDCD 905) Format: 2x CD |
| 2015 |
"Bouquets From A Cloudy Sky" wydany: 23.02.2015 wytwórnia: Snapper (SMABX1029) Format: 13x CD/ 2x DVD/ 10" winyl |
| 2017 |
"The French EPs 1964- 69" wydany: 22.04.2017 wytwórnia: Madfish (SMACD1079) Format: 5x7" winyl |
|
"Greatest Hits" wydany: 13.10.2017 wytwórnia: Madfish (SMACD 1082) Format: 2x CD, 2x LP |
EPki
| Data wydania |
Tytuł |
Wytwórnia |
Pozycja na liście | |
| UK | NLD | |||
| grudzień '64 | "The Pretty Things" | Fontana (TE17434) | 6 | - |
| październik '65 | "Rainin' In My Heart" | Fontana (TE 17442) | 12 | - |
| 1965 | "Road Runner" | Fontana (465279 TE) | - | 11 |
| sierpień '66 | "The Pretty Things On Film" | Fontana (TE 17442) | - | - |
| 13.08.2012 | "SF Sorrow Live In London" | Fruits De Mer (CRUSTACEAN 31) | - | - |
| 2.01.2018 | "The Same Sun" | Fruits De Mer (CRUSTACEAN 83) | - | - |
| 21.04.2018 | "Live In Europe 1966-67" | 1960's (REP 016) | - | - |
Single
| Data wydania |
Tytuł (strona A/ strona B) |
Wytwórnia | Pozycja na liście przebojów | |||
| UK | AU | CA | NL | |||
| 8.05.1964 |
"Rosalyn" "Big Boss Man" |
Fontana (TF 469) | 41 | 67 | - | - |
| październik 1964 |
"Don't Bring Me Down" "We'll Be Together" |
Fontana (TF 503) | 10 | 65 | 34 | - |
| 3.03.1965 |
"Honey I Need" "I Can Never Say" |
Fontana TF (537) | 13 | 54 | - | - |
| marzec 1965 |
"Roadrunner" "Big City" (Holandia) |
Fontana (267 451 TF) | - | - | - | 11 |
| 25.06.1965 |
"Cry To Me" "Get A Buzz" |
Fontana (TF 585) | 28 | - | - | 13 |
| 20.01.1966 |
"Midnight To Six Man" "Can't Stand The Pain" |
Fontana (TF 647) | 46 | 62 | - | 19 |
| kwiecień 1966 |
"Come See Me" "£. s. d" |
Fontana (TF 688) | 43 | 92 | - | 36 |
| lipiec 1966 |
"A House In The Country" "Me Needing You" |
Fontana (TF 722) | 50 | 63 | - | 31 |
| grudzień 1966 |
'Progress" "Buzz The Jerk" |
Fontana (TF 773) | - | - | - | - |
| kwiecień 1967 |
'Children" "My Time" |
Fontana (TF 829) | - | - | - | - |
| 10.11.1967 |
'Defecting Grey" "Mr. Evasion" |
Columbia (DB 8300) | - | - | - | - |
| 4.12.1967 |
'Trippin" "My Time" (Holandia) |
Fontana (267 786 TF) | - | - | - | - |
| luty 1968 |
'Death Of A Socialite" "Photographer" (Niemcy) |
Star- Club (148 596 STF) | - | - | - | - |
| 16.02.1968 |
'Talkin' About The Good Times" "Walking Through My Dreams" |
Columbia (DB 8353) | - | - | - | - |
| 1.11.1968 |
'Private Sorrow" "Balloon Burning" |
Columbia (DB 8494) | - | - | - | - |
| 1969 |
'Baron Saturday" "Loniest Person" (Francja) |
Columbia (2C 006-04 057 M) | - | - | - | - |
| 17.04.1970 |
'The Good Mr. Square" "Blue Serge Blues" |
Harvest (HAR 5016) | - | - | - | - |
| 20.11.1970 |
'October 26" "Cold Stone" |
Harvest (HAR 5031) | - | - | - | 35 |
| 7.05.1971 |
'Stone- Hearted Mama" "Summertime" & "Circus Mind" |
Harvest (HAR 5037) | - | - | - | - |
| 8.12.1972 |
'Over The Moon" "Havana Bound" |
Warner Bros. (K 16225) | - | - | - | - |
| 6.12.1974 |
'Is It Only Love?" "Joey" |
Swan Song (SSK 19401) | - | - | - | - |
| 13.06.1975 |
'I'm Keeping..." "Atlanta" |
Swan Song (SSK 19403) |
- | - | - | - |
| 25.07.1975 |
'Joey" "Bridge Of God" |
Swan Song (SSK 19404) | - | - | - | - |
| 20.02.1976 |
'Sad Eye" "Remember That Boy" |
Swan Song (SSK 19405) | - | - | - | - |
| 28.05.1976 |
'Tonight" "It Isn't Rock 'n' Roll" |
Swan Song (SSK 19405) | - | - | - | - |
| 1978 |
'Do My Stuff" "Take Me Home" (jako Electric Banana) |
Rouge (RMS 1111) | - | - | - | - |
| 1.08.1980 |
'I'm Calling" "See Of Blue" |
Warner Bros. (17670) | - | - | - | - |
| 10.10.1980 |
'Falling Again" "She Don't" |
Warner Bros. (17702) | - | - | - | - |
| 1984 |
'Take Me Home" "James Marshall" (as Zac Zolar & Electric Banana) |
Butt (Fun 5) | - | - | - | - |
| wrzesień 1989 | "Eve Of Destruction" "Goin' Downhill" |
Trax (7TX 12) | - | - | - | - |
| 1999 | "All Light Up" "Love Keeps Hanging On", "Goin' Downhill", & "Pretty Beat" |
Madfish (121082) | - | - | - | - |
| czerwiec 2012 | "Honey, I Need" (Live At The 100 Club, December 2010) "I Can Never Say" (Demo) |
fruits de Mer (CRUSTACEAN 29) | - | - | - | - |
| 22.05.2020 |
"To Build A Wall" "The DevilHad A Hold Of Me" |
Madfish | - | - | - | - |
| Download | Name | Play | Size | Duration | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
The_Pretty_Things-Cant_Stand_The_Pain | 3.7 MB | 2:41 min | |||
 |
Loneliest Person The Pretty Things |
2 MB | 1:27 min | |||
|
The_Pretty_Things-Over_The_Moon | 2.1 MB | 4:32 min | |||
