Big Jim Sullivan - Muzyk sesyjny
- Szczegóły
- Odsłony: 2211
Spis treści
Muzyk sesyjny
Jack Good zapoznał Sullivan'a z pracą w studiu. Sullivan stał się jednym z najbardziej poszukiwanych gitarzystów w przeciągu lat 60- ych i 70- ych. Często był nazywany jako "Big Jim" w dwojakim znaczeniu, z perspektywy wyglądu i temu, bo zwykle był pierwszym wyborem by grać na gitarze w trakcie sesji dla dużych muzyków i zespołów. W tym samym czasie inny sesyjny muzyk na niektórych tych samych sesjach, Jimmy Page, był nazywany "Little Jim". Sullivan zagrał w ok. 750 przebojach w UK i średnio trzech sesjach nagranionych w ciągu dnia. Grał na pierwszych płytach w Wielkiej Brytanii używając efektu wah- wah- Michael'a Cox "Sweet Little Sixteen" z 1961 roku i Dave'a Berry'iego hicie z 1964 roku pt. "The Crying Game" przy użyciu DeArmound tone i pedału głośności. Grał w utworze P. J. Proby'ego "Hold Me", który był pierwszym nagraniem w Wielkiiej Brytanii przy użyciu fuzzbox'a, którego pożyczył od sesyjnego gitarzysty Eric'a Ford.
Na początku lat 60- ych grał też w utworach wykonawców tj.: Billy Fury, Frank Ifieldield, Adam Faith, Frankie Vaughan, Helen Shapiro, Johnny Hallyday, Freddie & The Dreamersdie, Cilla Black, Tom Jones, Shirley Bassey, Dusty Springfield i innych. W 1962 roku grał na gitarze do albumu zespołu Alexis Corner & Blues Incorporated R&B from The Marquee i pierwszym albumie Georgie Fame pt. "Rhythm & Blues at the Flamingo" w 1964 roku. Na dodatek grał w wielu UK albumach, jak chociażby The Everly Brothers z '63 live album w Olimpii, Bobby'ego Darrin'a albumie z '66 "Something Special", Little Richard'a albumie z '66 roku "Get Down With It: The Okeh Sessions", jak i też na albumie Del'a Shannon z '67 roku "Home & Away". regularnie pojawiał się w kilku brytyjskich programach telewizyjnych i radiowych w tym także: Tom Jones show, Bay City Rollers show "Shang-A-Lang",Top of the Pops, Ready Steady Go! i Saturday Club.
Później w latach 60- i ych i 70- ych Sullivan nadal grał w utworach odnoszących sukces wykonawców tj.: The Walker Brothers, Donovan, David Bowie (grał banjo, gitarę i sitar na pierwszym albumie Bowie'ego, który został w 1967 roku opublikowany), Benny Hill, The New Seekers'ów, Thunderclap Newman, Love Affair, Long John'a Baldry'ego, Marmalade, Small Faces i Rolf'a Harris. W '68 roku grał w utworze George'a Harrison'a "Wonderwall". W 1969 roku reżyserował pierwszy album Amazing Blondel w którym i też zagrał, w tym samym roku grał na albumie "Sound of Sunforest", uwertura, która została użyta do filmu "A Clockwork Orange". W 1971 roku grał w Jean-Claude Vannier Orchestra do albumu Serge'a Gainsbourg pt. "Histoire de Melody Nelson", jak i też grał w filmie Franka Zappy pt. "200 Motels". W '72 przygotował orkiestrową wersję utworu The Who "Tommy".
