Rolling Stone - Historia

Szczegóły

Odsłony: 1267

Historia

Od 1967 do 1979: założenie i początek

"Rolling Stone" zostało założone w San Francisco w '67 roku przez Jann'a Wenner'a i Ralph'a J. Gleason'a. By wstać z kolan Wenner wziął pożyczkę od swojej rodziny i rodziców swojej przyszłej żony, Jane Schindelheim, w wysokości $7.500. Pierwsze wydanie wyszło 9.11.1967 roku, które przedstawiało John'a Lennon'a w kostiumie do filmu pt. "How I Won The War". Zostało wydane w formacie gazety z głównym artykułem pt. "Monterey Pop Festival". Cena okładki wynosiła 25¢ (równowartość w 2016 roku wynosząca $1.92) i co dwa tygodnie wychodziło nowe wydanie.

W pierwszym wydaniu Wenner wyjaśnił, że tytuł czasopisma odnosi się do utworu blues'owego z 50- ych lat pt. "Rollin' Stone" nagranego przez Muddy'ego Waters'a i Bob'a Dylan'a hitu z '65 roku pt. "Like A Rolling Stone".

"Zapewne się dziwisz co próbujemy zrobić. Ciężko to powiedzieć: coś na styl magazynu, coś na styl gazety. Jego nazwa to Rolling Stone, która pochodzi od starego powiedzenia "Toczący się kamień nie zbiera mchu". Muddy Waters użył tej nazwy do utworu, którego napisał. The Rolling Stones zaczerpali ich nazwę z Muddy'ego utworu. "Like A Rolling Stone" było tytułem pierwszego rock'n'roll'owego utworu Bob'a Dylan'a. Rozpoczęliśmy nową publikację odzwierciedlającą to co widzimy są zmianami w Rock'n'Roll'u i zmianami zwiazanymi z Rock'n'Roll'em".

Niektórzy autorzy przypisywali nazwę wyłącznie do Dylan'a singlu, który stał się przebojem: "Za [Ralph'a] Gleason'a propozycją Wenner zaczerpał tytuł do swojego magazynu od utworu Bob'a Dylan'a". Początkowo "Rolling Stone" utożsamiało się z tą nazwą i zgłosił kontrkulturę hippisowską tamtej ery. Jednak zdystansowało się od podziemnych gazet wydawanych w tamtych czasach, jak chociażby "Berkeley Barb" obejmujących bardziej tradycyjne dziennikarskie standardy i omijających radykalną politykę podziemnej prasy. W pierwszym wydaniu Wenner napisał, że "Rolling Stone" nie jest tylko o muzyce, lecz o rzeczach i postawach, które obejmują muzykę". W artykule wydanym w '17 roku obchodząc 50- ą rocznicę publikacji, redaktor "Rolling Stone" David Browne stwierdził iż nazwa magazynu była ukłonem w stronę The Rolling Stones, jak i też dodatkowo w stronę "Rollin' Stone" i "Like A Rolling Stone".

Czasopisma długotrwający slogan, "wszystkie pasujące wiadomości", był dostarczany przez wczesną uczestniczkę, dyrektorkę i czasem naczelną redaktorkę Susan Lydon. Podniosła to z Prima Aprilisowego żartu pisanego przez Columbia Daily Spectator, który ogłosił "Wszystkie wiadomości, które pasują drukujemy", parodię sloganu "The New York Times" "Wszystkie wiadomości, które pasują do wydruku". Poraz pierwszy rubryka pojawiła się w '69 roku.

W latach '70- ych "Rolling Stone" zaczęło się polityką wyróżniać poprzez gonzo żurnalistę Hunter'a S. Thompson'a, który prowadził dla czasopisma polityczną sekcję. Po raz pierwszy Thompson opublikował swoją najbardziej znaną pracę pt. "Fear And Loathing In Las Vegas" na łamach czasopisma "Rolling Stone" gdzie pozostał współpracującym redaktorem aż do śmierci w 2005 roku. W latach 70- ych magazyn pomógł zapoczątkować karierę wielu znanym autorom, jak chociażby Cameron Crowe, Lester Bangs, Joe Klein, Joe Eszterhas, Ben Fong- Torres, Patti Smith i P. J. O'Rourke. Nagrodę wręczaną przez Spaecialized Journalism na inauguracji National Magazine Awards w '71 roku wygrało wydanie z 21.01.1970 roku przedstawiającego Altamont Free Concert i śmierć Meredith Hunter. Później  w '70- ym roku "Rolling Stone" opublikował artykuł obejmujący 30.000 słów na temat Charles'a Manson'a napisanego przez David'a Dalton i David'a Felton zawierający wywiad z Manson'em przeprowadzonego przez nich obojga w czasie kiedy to przebywał w więzieniu LA County Jail czekając na proces sądowy za co "Rolling Stone" dostał swoją pierwszą nagrodę National Magazine Award. Cztery lata później ci sami wydali okładkę odyseję uprowadzenia Patty Hearst. Dziennikarz, który przeprowadzał wywiad, przemówił w imieniu wszystkich swoich rówieśników, powiedział, że kupił swoją pierwszą kopię magazynu po pierwszym przybyciu na kampus college'u, opisując to jako "rytuał przejścia".

W '72 eoku Wenner wyznaczył Tom'a Wolfe do zaprojektowania okładki przedstawiającej Apollo 17 ostaniej misji NASA na księżyc. W '73 roku opublikował serię składającą się z czterech części zatytułowaną "Post- Orbital Remorse", która opowiada o depresji doznanej przez niektórych astronautów po byciu w kosmosie. Po serii Wolfie zaczął przeprowadzać badania nad programem kosmicznym co przerodziło się w siedmioletni projekt, który przeznaczył na pisanie "The Painted Word", książkę mówiącej o sztuce i by zakończyć "Mauve Gloves & Madmen, Clutter & Vine" zbiór krótszych egzemplarzy i ostatecznie "The Right Stuff".

Rolling Stone zatrudniało autorów, którzy pracowali dla mniejszych czasopism, jak chociażby Paul Nelson'a z "Sing Out!!", który stał się redaktorem recenzji od '78 do '83 roku i Dave'a Marsh z "Creem".

W '77 roku czasopismo przeniosło swoją główną siedzbę z San Francisco do New York City. Naczelny redaktor, Jann Wenner, stwierdził iż San Francisco stało się "kulturalną prowincją".

Od 1980 do 1999: Zmiana na magazyn rozrywkowy

Kurt Loder dołączył do "Rolling Stone" w maju '79 roku i spędził tam 9 lat włącznie jako autor naczelny. "Rolling Stone" zyskało dwoje autorów, Timothy'ego White'a z "Crawdaddy" i David'a Fricke z "Musician". Tom Wolfe napisał do Wenner'a by zaproponował pomysł z rysunku Charles'a Dickens'a i William'a Makepeace Thackeray: by opublikować powieść, która będzie odcinkowo wydawana. Wenner zaoferował około $200.000 by wydać jego pracę w odcinkach. Częsta presja wywoływana z powodu terminu ukończenia dała Wolfe'owi motywację której poszukiwał i od lipca '84 roku do sierpnia '85 roku publikował nowy odcinek w każdym co tygodniowym wydaniu czasopisma "Rolling Stone". Później Wolfie okazał się być niezadowolonym ze swojego "bardzo publicznego projektu" i na wskroś skorygował swoją pracę do tego stopnia, że zmienił swojego głównego bohatera, Sherman'a McCoy, i w '87 roku opublikował to jako "The Bonfire of the Vanities".

"Rolling Stone" było znane ze swojej muzycznej relacji i z Thompson'a politycznych doniesień i w '85 roku zatrudnili agencję reklamową aby ponownie skupiła swój wizerunek na serii "Perception/ Reality" porównując symbole z lat 60- ych do symboli z 80- ych lat co doprowardziło do wzrostu przychodów. W latach 80- ych zmieniło się w bardziej rozrywkowy magazyn. Nadal głównym tematem była muzyka, ale poszerzyło swoje pole o celebrytów, filmy i pop kulturę. Zaczęło również wydawać swoje coroczne czasopismo pt. "Hot Issue". W latach '90- ych magazyn zmienił swój format by przypodobać się młodszym czytelnikom, którzy interesują się młodzieżowymi programami telewizyjnymi, aktorami i obecną muzyką. To doprowadziło do krytyki, że magazyn przedkładał styl nad treścią.

Od 2000 do 2015 roku: ekspansja czytelników

Po długoletnim spadku odbiorców pod koniec 2.000 roku czasopismo doświadczyło znaczące odrodzenie dzięki pracy dwóch młodych dziennikarzy, Michael'a Hastings'a i Matt'a Taibbi. Do nich również dołączył Rob Sheffield, który przeniósł się ze "Spin".

W 2005 roku, Dana Leslie Fields, była wydawczyni "Rolling Stone", która pracowała dla magazynu 17 lat inauguracyjnie wprowadzała do Magazine Hall Of Fame.

W 2009 roku Taibbi wywołał falę ciętych doniesień na temat finansowego krachu tamtego czasu. Doskonale opisał Godlman Sachs jako "świetną wampirzycę piekielną".

Większe nagłówki pojawiły się pod koniec czerwca 2010 roku. "Rolling Stone" wywowało kontrowersję w Białym Domu poprzez publikację w lipcowym wydaniu artykułu Michael'a Hastings'a zatytułowanego "The Runaway General" (tł "Uciekający Generał) cytując krytykę gen. Stanley'a A. McChrystal dowódcy ISAF i dowódcy sił zbrojnych U.S.A.- Afganistan o wiceprezydencie Joe Biden'ie i innych członków administracji Białego Domu. McChrystal zrezygnował ze swojej pozycji krótko po tym gdy jego oświadczenia zostały opublikowane.

W 2010 roku Taibbi po podróży do Jacksonville, Florydy siedząc na rozprawach na sali sądowej udokumentował nielegalne i nieuczciwe działania banków w sądach egzekucyjnych. Jego artykuł pt. "Invasion of the Home Snatchers" również udokumentował próby zastraszenia przez sędziego właściciela domu walczącego o przejęcie, któremu to prawnik Taibbi w sądzie towarzyszył.

W styczniu 2012 roku tuż przed publikacją książki Hastings'a magazyn opublikował ekskluzywne fragmenty. Książka "The Operators: The Wild and Terrifying Inside Story of America's War in Afghanistan" dostarczyła jeszcze bardziej rozgległe spojrzenie na McChrystal'a i kulturę starszych w amerykańskim wojsku i jak to zostali wplątani w takie wojny. Książka stała się bestsellerem Amaznone'a w przeciągu 48 godzin i głównie uzyskała korzystne recenzje. Dziennikarz salon, Glenn Greenwald, opisał ją jako "znakomita", "odważną", "otwierająca oczy". Poprzez nagłośnienie afery Libor okazał się specjalistą tego tematu co doprowadziło do medialnych wystąpień poza "Rolling Stone".

9.11.2012 roku czasopismo opublikowało swoją pierwszą hiszpańskojęzyczną sekcję poświęconej muzyce i kulturze latynoskiej, wydanie zostało opublikowane 22.11.

Od 2016 do teraz: nowa własność

We wrześniu 2016 roku Advertising Age zgłosił, że Wenner był w trakcie sprzedaży 49% udziałów czasopisma firmie pochodzącej z Singapuru o nazwie BandLab Technologies. Nowy inwestor nie posiadał bezpośredniego udziału w redakcyjną treść czasopisma.

We wrześniu '17 roku Wenner Media ogłosiło, że pozostałe 51% czasopisma "Rolling Stone" były na sprzedaż. W grudniu '17 roku Penske Media nabyło pozostałą część od Wenner Media. Od lipca 2018 roku stało się miesięcznym czasopismem. 31.01.2019 roku Penske nabył 49% udziału należącego do BandLab stając się tym samym całkowitym właścicielem czasopisma.