Steve Winwood - Kariera

Szczegóły

Odsłony: 755

Kariera

Początki

Bywszy nadal uczniem Great Bar School był częścią sceny blues'owo rockowej w Birmingham grając na organach Hammond'a typu C- 3 oraz gitarrze wspierając legendy blues'a oraz rock'a jak chociażby Muddy'ego Waters'a, John'a Lee Hooker'a, Howlin' Wolf'a, B.B. King'a, Chuck'a Berry'ego oraz Bo Diddley'a podczas ich tras po Wielkiej Brytanii w tamtym czasie zwyczaj był taki, że piosenkarze ze Stanów Zjednoczonych podróżowali sami i byli wspierani przez zespół składający się z profesjonalnych muzyków. W tym czasie mieszkał na Atlantic Road połozonej w Great Barr niedaleko od muzycznego teatru w Birmingham gdzie grał. Swój śpiew wzorował na Ray'u Charles'ie.

The Spencer Davis Group

W wieku czternastu lat wtedy znany jako "Stevie Winwood" wraz z Muff'em, który później odniósł sukces jako producent nagraniowy po tym gdy Davis widział ich występujących jako The Muffy Wood Jazz Band w pubie "The Golden Eagle" mieszczącym się w Birmingham dołączył do zespołu o nazwie Spencer Davis Group. Zadebiutowali w The Eagle (ang. orzeł), a następnie dostali prawo pobytu w poniedziałkową noc. Jego wyróżniający się wysoki tenorowy głos dał powód do porównania do Ray'a Charles'a.

W '64 roku zawarli swój pierwszy kontrakt z Island Records. Producent oraz założyciel Chris Blackwell później o Winwood'zie powiedział, że:

"Był prawdziwym źródłem Island Records. Jest muzycznym geniuszem i dlatego, że był z Island wszyscy inni talenci chcieli być z Island".

Ich pierwsze nagranie pt. "Dimples" przeróbka utworu John'a Lee Hooker'a zostało wydane 22.05.1964 roku. 8.12.1965 roku singiel pt. "Keep On Running" uplasował się na miejscu 1. list przebojów, pieniądze z tego odniesionego sukcesu pozwoliły Winwood'owi na kupno organów Hammond'a. Zanim opuścił zespół w kwietniu '67 roku był współautorem oraz dowodził sesją nagraniową "Gimme Some Lovin'" oraz "I'm A Man" utwory, które stały się przebojami i uplasowały się na listach.

Eric Clapton & The Powerhouse

Zjednał siły z Eric'iem Clapton'em by uformować jednorazowy zespół o nazwie Eric Clapton & The Powerhouse. Współpracowali z wytwórnia Elektra, ale jedynie trzy utwory znalazły się na kompilacji pt. "What's Shakin'".

Traffic, Blind Faith oraz Ginger Baker's Air Force

Spotkał perkusistę Jim'a Capaldi'ego, gitarzystę Dave'a Mason'a oraz multiinstrumentalistę Chris'a Wood'a podczas gdy jam'owali w The Elbow Room. Po tym gdy opuścił zespół kwartet uformował Traffic. Wkrótce potem wynajęli chatę położoną nieopodal rolnej wioski Aston Tirold, Berkshire (obecnie Oxfordshire) by pisać i odbywać próby nowej muzyki. Pozwoliło im uciec od miasta i rozwijać ich muzykę.

Na początku formacji Traffic Winwood oraz Capaldi utworzyli partnerstwo piszące teksty gdzie Winwood pisał muzykę, która pasowała do słów Capaldi'ego. To partnerstwo było źródłem wielu utworów należących do Traffic włącznie z utworami pt. "Paper Sun" oraz "The Low Spark Of High- Heeled Boys" i przetrwało zespół produkując kilka solowych albumów dla Winwood'a oraz Capaldi'ego. Przez całą historię zespołu w większości Winwood śpiewał wiodące wokale, grał na keyboard'ach oraz gitarach. Często grał na basie oraz perkusji aż do sesji nagraniowych ich czwartego albumu. Będąc nadal w Traffic został sprowadzony przez Hendrix'a by grać na organach do utworu pt. "Voodoo Chile", który znalazł się na albumie pt. "Electric Ladyland".

8.02.1969 roku uformował supergrupę o nazwie Blind Faith w której skład wchodzili Eric Clapton, Ginger Baker, Ric Grech. Zespół krótko istniał ze względu na Clapton'a mocnym zainteresowaniem Delaney & Bonnie & Friends. Clapton opuścił zespół po zakończeniu trasy w Hawajach, która odbyła się 24.08.1969 roku. Baker, Winwood oraz Grech pozostali razem by uformować Ginger Baker's Airforce. Składał się z 3/4 Blind Faith (bez Clapton'a, który został zastąpiony przez Denny'ego Laine'a), połowę Traffic (Winwood oraz Chris Wood, bez Capaldi'ego oraz Mason'a) włącznie z Phil'em Seamen'em, Harold'em McNair'em, John'em Blood'em oraz Graham'em Bond'em, którzy współpracowali z Baker'em na początku jego kariery.

Ten projekt również okazał się krótkotrwały. Wkrótce udał się do studia by odbyć sesję solowego albumu początkowo zatytułowanego "Mad Shadows". Skończyło się na tym, że zatytułował "Wood & Capaldi" by pomóc pracy sesyjnej co skłoniło do nagrania reaktywacyjnego albumu Traffic pt. "John Barleycorn Must Die".

W '72 roku nagrał część utworu pt. "Captain Walker", który został wykorzystany do bardzo udanej orkiestrowej wersji albumu pt. "Tommy". Wraz z Remi'm Kabaką oraz Abdul'em Lasisi'm Amao jako Third World nagrali album pt. "Aiye- Keta". Później gdy reggae zespół Third World się uformował album został ponownie wydany i był rozpoznawalny wyłącznie przez imiona i nazwiska członków. W '76 roku dostarczał wokale oraz keyboard'y na "Go". Tego samego roku grał również na albumie zespołu The Fania All- Stars zatytułowanego "Delicate & Jumpy" i wystąpił gościnnie na ich jedynym koncercie danym w Wielkiej Brytanii, który odbył sie w całkiem wykupionym Lyceum Theatre, Londynie.

Kariera solowa

Zmęczenie trudem koncertowania oraz nagrywania skłoniło Winwood'a do odejścia z Traffic oraz przejścia w stan spoczynku by przez kilka lat odbywać sesje. Pod presją Island Records na nowo pojawił się z solowym albumem, który został wydany w czerwcu '77 roku. A 31.12.1980 roku został wydany album pt. "Arc Of A Diver" (który zawiera jego pierwszy solowy przebój pt. "While You See A Chance") oraz "Talking Back To The Night", który został wydany 2.08.1982 roku.

Oba albumy zostały nagrane w jego domu mieszczącego się w Gloucestshire do którego grał na wszystkich instrumentach. Podczas tego okresu nadal odbywał sesje, a w '83 roku był współproducentem oraz grał na Jim'a Capaldi'ego przeboju pt. "That's Love", który uplasował się na liście TOP 40 i był współautorem utworu Will'a Powers'a pt. "Kissing with Confidence", który uplasował się na liście przebojów TOP 20.

W '86 roku przeprowadził się do Nowego York'u. Tamże pozyskał pomoc koterii gwiazd by nagrać "Back In The High Life" w Stanach Zjednoczonych gdzie odniósł sukces. Utwór pt. "Higher Love" uplasował się na miejscu 63. listy "Billboard Hot 100" oraz zdobył dwie statutetki Grammy w kategorii nagranie roku oraz najlepszy męski popowy występ.

2.04.2021 roku wyruszył w obszerną trase by promować album.

Wszystkie owe albumy zostały wydane przez Island Records. Jednak u szczytu komercyjnego sukcesu przeszedł do Virgin Records i wydał "Roll With It" oraz "Refugees Of The Heart". W lecie '88 roku album pt. "Roll With It"  wraz z tytułowym utworem uplasował się na miejscu 1. list przebojów albumów oraz singli w Stanach Zjednoczonych. Kolejny album pt. "Far From Home" wydany przez Virgin został oficjanie przypisany Traffic, ale niemal wszystkie instrumenty były przez Winwood'a grane. Pomimo braku znaczącego przeboju uplasował się na liście Top 40 w Wielkiej Brytanii oraz Stanach Zjednoczonych.

Ostatni album pt. "Junction Seven" 14.06.1997 roku uplasował się na miejscu #32 listy przebojów TOP 40. Album uplasował się na miejscu 12.listy albumów Billboard 200 jego najwyższym miejscem, który kiedykolwiek osiągnął.

18.05.2008 roku otrzymał tytuł honoris causa z rąk Berklee Colege Of Music by dodać do jego tytułu otrzymanego od Aston University. 28.03.2012 roku był jednym ze specjalnych gości gig'u pt. "Wieczór z Roger'em Daltrey'em oraz przyjaciółmi" w celu wsparcia "Teenage Cancer Trust" w Royal Albert Hall.

10.04.2013 roku wraz z Rod'em Stewart'em odbył trasę po Ameryce Pn. jako część trasy pt. "Live Is Life". 23.08.2014 roku wraz z Tom'em Petty'm & The Heartbreakers odbył trasę po Ameryce Pn.

15.01.2020 roku została ogłoszona trasa koncertowa wraz z Steely Dan, która rozpoczęła się 2.06.2020 roku w Portland, Oregon, a zakończyła 11. lipca w Bethel, Nowym York'u.

17.02.2020 roku wziął udział w koncercie pt. "A Tribute To Ginger Baker", który miał miejsce w Eventim Apollo Hammersmith, Londynie. Inni wykonawcy, którzy wzięli udział to: Roger Waters, Nile Rodgers, Ron Wood, Paul Carrack oraz Kofi Baker. Koncert odbył się by oddać hołd Ginger'owi, jego byłym członkom Blind Faith, którzy zmarli rok wcześniej.